Durante o período do Trienio Liberal, tralo restablecemento da Constitución de Cádiz, e segundo o seu artigo 310 que obrigaba a tódalas poboacións con máis de 1000 almas a constituírse en Axuntamento, o 7 de xullo do 1821 establécese oficialmente o Ayuntamiento Constitucional de Carreira, encadrado no Partido Xudicial de Noia. Este concello só perdurou un curto período de tempo ata a reforma administrativa do ano 1835, a cal delimitou a nova organización política vixente na actualidade.

Un dos acontecementos máis tristes e dramáticos de Carreira e de Galicia en xeral, tivo lugar a noite do 1 ó 2 de xaneiro do ano 1921, cando o vapor-correo Santa Isabel, de 89 metros de longo, cunha pasaxe de 202 persoas e unha tripulación de 84, afundiu logo de bater nas rochas a carón da illa de Sálvora no medio dun forte temporal, morrendo 213 persoas.

Este topónimo, o máis antigo coñecido documentalmente no que se menciona a parroquia, aparece rexistrado no Tombo de Toxos Outos. Este libro é unha compilación realizada polos monxes do mosteiro de San Xusto de Toxos Outos no ano 1289, nunha época en que o abade do mosteiro era un tal Sancho Eanes.

Poucas veces na historia, os veciños de Carreira e Aguiño se mobilizaron de maneira tan contundente coma nos anos 1981 e 82. Todo comezou cando o daquela Ministerio de Obras Públicas y Urbanismo (MOPU), propuxo instalar unha antena de transmisión de sinais vermellas do sistema de posicionamento Decca Navigator no lugar de Anquieiro, preto da lagoa de Vixán, unha área que hoxendía forma parte do Parque Natural.

O proxecto para a creación dunha pesqueira de atúns na illa de Sálvora foi ideado no ano 1790 por D. Juan José Caamaño y Pardo de Cela, conde de Maceda, cabaleiro da Orde de Malta e ilustrado ferrolán de gran relevancia no eido económico e social.

En resposta a unha solicitude do rei Felipe II datada a finais de marzo do 1580, o señor xuíz Ginés Galindo foi designado para realizar un censo de habitantes na freguesía de San Paio de Carreira.

No século XVI, o rei Felipe II de España comisionou a un xuíz chamado Ginés Galindo para levar a cabo unha serie de tarefas administrativas relacionadas co Couto de Carreira, pertencente este á Igrexa Compostelana, ante a posible compra do mesmo por Nicolao de Grimaldo (Niccolò Grimaldi “Il signor monarca” – 1524-1593), Principe de Salerno, Duque de Eboli, Marqués de Diano e banqueiro persoal do todo poderoso rei.

Vasco Fernández de Parga, notario público de Noia, expide unha acta en relación co proceso polo cal se condenou a Vasco de Lema por entrar con outros homes na xurisdición da freguesía de Carreira e manipular unha balea que estaba varada no lugar de Couso, o cal era da xurisdición de Santiago.